Қобыз жылаған түн 0 (0)

Демалыс күндері құлқын сəріден тыпыршып тұрып алатын мен көрші атайдың Ақбақай  атының артына мінгесіп өріске бірге аттанатын едім. Терезеден аңдып отырамын да «Ата, мен де!» деймін далаға жүгіріп шығып, анадайдан айқайлап – Ал, қарасирақ, мінгес! – дейтін атам мейірбан жүз,…

Домбыра – ғұмыр (эссе). Гүлзейнеп Сәдірқызы 0 (0)

Алғашқы күй тартылып біткенше Жамбыл сыр мінез, салқын отырды. Өн бойына біткен қорғасындай сабырлылығына маңғаздығы жарасып, қариягершілік бағасына сай сөз саптауы кімді болса да мойындатқандай. Әншейінде адамға көзін тіктеп қадайтын Жәкең күй күмбірлеп орындалып жатқанда қалың ойға шомған жанарын көлегейлеп…