Өз-өзімнен кеше қатты кейідім,
Тіршіліктер күйретті.
Мені сонда сіздегі бар мейірім,
Еркелеуге үйретті.

Өз-өзімнен кеше қатты кейідім,
Тіршіліктер күйретті.
Мені сонда сіздегі бар мейірім,
Еркелеуге үйретті.
Уақыт тоқтап қалғандай,
Дала тыныш.
Мүлгіп кеткен сияқты төңірегім.
Тырп етпейді тіршілік, жаратылыс,
Ал, мен түнде сүретін Өмір едім...
Оңашада қыстығып жылағаным,
Көз жасымды еріксіз бұлағаным.
Маңдайыма жазылған жазу сол деп,
Мойынсұнып тағдырға шыдағаным.
Туған жерім - Күреңбел - құт мекенім,
Алтынемел бауырыңда мекендедім.
Таза ауа, мөлдір су, майда желім
Жетер ме екен алыстан менің демім.
Қанша түндер ұрлады ұйқымды шын,
Түнім тыныш болса екен ұйқы құрсын.
Тығылады жүрегім алқымыма,
Айтатындай бүлкілдеп бір сырды тың.
Аппақ әлем ақ нұрдан жаратылған,
Әлімсақтан әдемі салатын ән.
Аппақ мамық бүркеніп ұшқан құстың,
Ақ сезімдер себелер қанатынан.
Аппақ әлем ақ нұрдан жаратылған,
Әлімсақтан әдемі салатын ән.
Аппақ мамық бүркеніп ұшқан құстың,
Ақ сезімдер себелер қанатынан.
Өмір-жазың, болса дағы күз мейлі,
Санамалап мініңді ол тізбейді.
Білгің келсе мына әлемнен қыз жаны ,
Бір- ақ жанның махаббатын іздейді.
Бір мәрте құлақ сал сөзіме,
Сүрт мына жанарды жас тамған.
Ең ұзақ сапардың өзі де,
Кішкене қадамнан басталған.
Қызыл нұрға боялған шақта алап,
Көп ойланам құбыла жаққа қарап.
Салқар тағдыр шіркін-ай тұлпар жырдың,
Тұяғына қойса ғой бақ тағалап.
Демалыс күндері құлқын сəріден тыпыршып тұрып алатын мен көрші атайдың Ақбақай атының артына мінгесіп өріске бірге аттанатын едім. Терезеден аңдып отырамын да «Ата, мен де!» деймін далаға жүгіріп шығып, анадайдан айқайлап – Ал, қарасирақ, мінгес! – дейтін атам мейірбан жүз,…
Алғашқы күй тартылып біткенше Жамбыл сыр мінез, салқын отырды. Өн бойына біткен қорғасындай сабырлылығына маңғаздығы жарасып, қариягершілік бағасына сай сөз саптауы кімді болса да мойындатқандай. Әншейінде адамға көзін тіктеп қадайтын Жәкең күй күмбірлеп орындалып жатқанда қалың ойға шомған жанарын көлегейлеп…