Тіл қатпауға жетбей бір батылдығым,
Шар тарапты шарлаумен жатыр үнім.
Жұлдыздардан сұрадым көкте жанған,
Арман қуған түсінер ақын мұңын.

Тіл қатпауға жетбей бір батылдығым,
Шар тарапты шарлаумен жатыр үнім.
Жұлдыздардан сұрадым көкте жанған,
Арман қуған түсінер ақын мұңын.
Босқа өткен күндердің өтеуі,
Қалған ғұмырдың мойнында.
Бір күнім таусылмас ертегі,
Біреу ұқсайды сайтанның ойынына.
Жұлдыздар біткен шашылып,
Құйылып көктен жақұттай.
Мойныма ай кеп асылып,
Алқа боп қонды ақықтай.
Іңкәр қып осы көктем,
Көркіне мас қылатын.
Жүректі есі кеткен,
Жүз рет соқтыратын.
Ынтызар, ғашық көңілге,
Қымыздай нәрін құйғызған.
Армысың, ару дүние,
Көгілдір түспен құйылған.
Мен тұратын жердің аты – Сағыныш,
Сен тұратын елдің аты – Махаббат.
Мені өсірген жердің аты – Мейірім,
Сені өсірген елдің аты – Шапағат.
Аспан сілкіп түсірген құсқанатын,
Құсқанаты соңынан қыс қалатын.
Айналса ғой ұлпа қар ғайып болмай,
Әшекейге әдемі қыз тағатын.
Жанарымда – бүтін ғалам, жүрегімде – жарты әлем,
Өлеңіммен егіз – өмір, сөзбен биік мәртебем.
Өлеңшөбі құмарлыққа сүңгітеді шайырды:
табиғатта да толғатады...
қара тас та мәрт ерен.
Оқимын десең:
Жанарым – тұнық аспандай,
Ойыңда не тұр, айта бер бүкпей, жасқанбай.
Қарашығымда өлең бар, сосын тағдыр бар,
Мөлт етер сезім, мөлдірер бір сәт жас тамбай.
Ең алғаш ынтызары ауған жандай,
Ең алғаш сұлулыққа арбалғандай.
Отырмын қара түнде арлы ойменен,
Түсі аппақ қарашада жауған қардай
Шашылып жатса дағы
жан шапағы,
Жүрегім әлденені
аңсатады...
Өткен жылғы сағатымды,
Тақпаймын да, теңшемеймін.
Тауысқан соң тағатымды,
Уақытты енді өлшемеймін.