Пошташы Әрсен құлқын сәріден оянып, таңғы шәйін асыға ішіп жұмысына аттанады. Поштадан кезекті газеттерді алып, жазылушы тұрғындарға, қызметкерлерге тарата жөнеледі. Бұл жұмысты бастағанына да көп болған жоқ. Бірер жыл ғана. «Бүгінде газетті кім оқиды», «газет кімге керек, терезе сүрткенге, үй…
Шын өмірге аттанбас бұрын маған «Өмір» атты галереяны тамашалау нәсіп болды. Бұл галереяға қалай, не себепті келгенімді анық білмеймін. Тіпті, ойламаппын да… Онсызда осы бір «Өмір» галереясының қыр-сырын түсінген жан кем де кем шығар. Уақыт өте келе мен осы бір…
Баршаға арман бас тартып қанша амалдан,
қанатын да қаға алмай… шаршағаннан
құлайды екен Періште, жылайды екен…
Адамдық аңсағаннан!
Ғалам мына толған сұмдық, сын, егес,
Көкжиектен бұлдырайды мың елес.
Жанталасқан жаһан дерті жанында
Менің таудай тауқыметім дым емес.
Үнсіздік,
Білмейміз оның бағасын.
Үнсіздік,
Алыстап бізден барасың.
Қаламыз кейде ұяттың даусын естімей,
Айқайлап жүріп, жақсының жыртып жағасын.
Алқымынан арманның жұпар аңқып,
Шақыратын алысқа құмар тартып.
Ауыл деген бесігі бал қиялдың,
Күн тоңатын, ай шалқып, бұлттар балқып.
Шетелден шырт киінген шенеунік емес, сауалнамамен санаңды сүлікше соратын сарапшылар тобы келетіні өте ауыр тиді. Қызғалдақтай құлпырған Қазақстанның кем-кетігін тізіп, әлемдік рейтингте құздан тас лақтырғандай құлдилатып жіберсе, шаруамыз бітті дей беріңіз. Отыз жылда зорға есейген сұлу бикешке қисық айна сыйлағандай…
Дала аппақ, ақ көрпесін жамылды,
Қырау басты тереземнің әйнегін.
Бір сезім кеп мазалады жанымды,
Елесі кеп көзіме бір бейненің.
Сезгем...
сүрінсем
сиқым кетерін,
қызмет қылмасын итім де тегін.
Торығып қалдым...
Неге ұмытқанмын
«күлшелі бала – сүйкімді» екенін (?!)...
Пенделерміз... Бұл дүниенің қонағы,
кешір түгел! Қыс, көктем, жаз, күзді өткіз.
Кейін, күнім, бәрі жақсы болады...
Бірақ кейін... Біз – жоқпыз!
Шырылдайсың шаршамай,
Шырылыңды ұғар кім?
Қарғалардан болшы абай,
Бәсі басым бұлардың.
О, Бозторғай, Бозторғай!
Доп ойнаған тоза ма?
Білім қуған оза ма?
Дос іздеймін ең жақсы
Кітап қолын соза ма?