– Жүрек – құлып, ашыңдар, кілті кімде?
– Сан жұлдыздар қаптаған айлы Түнде.
– Жылап жатыр, сұмдық-ай, тездетіңдер,
– Таң боп қалды, табыңдар, шығар Күнде!
Поэзия
Киіз үй
Кеудеме бір керемет күй құлады,
Сезімді сипап өтіп ұйқыдағы...
Жанымның жазиралы жайлауында
Ақ орда алты қанат үй тұрады.
Жүрексіз жазу…
Бекер-ді
Түнектен түскен жарық ем,
Жырыма қосқан шекерді
Шашудан теріп алып ем.
Білте шамның жарығы
Әр кеудеде айтпаған ән бар ұлы
Естелік бар дәмі бал, арда мұңы
Еркелік бар жүргізген ханға әмірін
Кеудесінде білтелі шам жарығы!
Махаббат мелодиясы
Жасыл түнде жаураған
Бұлттар білер сырымды.
Шуақ таңда қаулаған
Шықтар білер сырымды.
Жанжұмақ
Мұнартқан мұңдарыма мәңгі медет —
Сағыныш!.. — билеп алса жанды кенет,
Ақшамда ақтарылып айтатұғын,
Ақтөбе екеумізде әңгіме көп.
Қайтем
Сезімді қайтем сергелдең күйге түсірген,
Өзіңді қайтем шықпайтын түндер түсімнен,
Кездерді қайтем сырымды жұрттан жасырған,
Өзімді қайтем тынатын дәйім ішімнен.
Ұнап едің…
Ұнап едің,
Бар құпиям болып ең мына менің.
Өзге ешкімге тіс жарып айта алмаймын,
Өлең ғана тәрізді куәгерім.
Белгісіз…
Көктем болып жылу шашса арай күн,
Салмал желмен бұрымымды тараймын.
Мені біреу күтіп жүрген сияқты,
Мен біреудің жолын күтіп қараймын.
ҮШ ҚАНАТ (топтама)
Баршаға арман бас тартып қанша амалдан,
қанатын да қаға алмай… шаршағаннан
құлайды екен Періште, жылайды екен…
Адамдық аңсағаннан!
ТЫНЫШТЫҚ. Торғын Тұрлыбаева
Ғалам мына толған сұмдық, сын, егес,
Көкжиектен бұлдырайды мың елес.
Жанталасқан жаһан дерті жанында
Менің таудай тауқыметім дым емес.
ҮНСІЗДІК… Торғын Тұрлыбаева
Үнсіздік,
Білмейміз оның бағасын.
Үнсіздік,
Алыстап бізден барасың.
Қаламыз кейде ұяттың даусын естімей,
Айқайлап жүріп, жақсының жыртып жағасын.