ӘДЕБИЕТ

Ауылдағы үйден шы¬ғып қаладағы баласының үйіне тіркеуге отырған апамыз «Алтын алқа» алу үшін тиісті орындарға құжат тапсыруға келген. Әкімшіліктегі қыздар, алқаңыз бір ай шамасында дайын болады, –депті. Әдетте асығыс-үсігіс аяқталатын таңғы шай апамның әңгімесінің қызығымен ұзаққа созылады. – Баяғыда «Алтын…

(Алматына сағынғанда) – Маңғаз иә?..– Тәкаппар…– Сұлу болғасын тәкаппар болмауға бола ма?..– Кейде жаны жоқ сияқты.– Қайдам?.. Мұныңа қосылу қиын, тереңірек үңілген адам табар.– Үңілуге ниет болғанмен уақыт пен жағдай жетпей жүргендер қаншама…– Жәй ғана жанарына қарасаң бір нүктеге тоқтамай…

– Қалың қалай? Сені көрмегелі көп болды, жұмысың жақсы ма? – Жүрмін сол, бұрынғы жұ­мыс­та. Қайынсіңлісін көрген сайын оның жалғыз жүргені Назеркенің жа­нына батады. Осыдан біраз жыл бұ­рын кіші енесінің қазасын есті­ген­де, бас құрап алған өзге балаларынан гөрі осы Зирагүлге…

Балаларымен бірге ауруханада жатқан көп әйелден осы келіншекті көзіндегі нұры тәуір-ақ ерекшелендіріп тұратын. Өзін-өзі ұстауы мен киім кию әдебінен аса бір даралық байқалмаса да, жанарының тұнықтығы оның бойында дәл осы ортада жоқ дарынның бар екенін аңғартатын. Алатаудың етегіндегі кішігірім кенттің…