Автобуспен келе жатып ой толғап,
Терең шомып кеткен екем ішінде.
«Арман бар ма?» – Деді шопыр айқайлап,
«Бар» дедім де жалғыз тұрдым түсуге.
Қиял құсы күніге мың самғар көк,
Арманы жоқ адам бар ма, расында.
Аялдама жәй аталар «Арман» деп,
Мен тұратын қабат үйдің қасында.
Бір арманның құшағында сол бір кез,
Автобуста сезім отын маздаттым.
Еске оралып жол-жөнекей мөлдір көз,
Үй жағымнан өтіп кете жаздаппын.
Тәтті қиял тербегенде көңілді,
Аңсар толы дертті жаның емделер.
Кетіп бара жатқандай боп көрінді,
Автобуста еш армансыз пенделер…
Бағалау үшін жұлдызшаны басыңыз!
0 / 5. Дауыс саны: 0