Алқымынан арманның жұпар аңқып,
Шақыратын алысқа құмар тартып.
Ауыл деген бесігі бал қиялдың,
Күн тоңатын, ай шалқып, бұлттар балқып.
Поэзия
Қыраудағы елес
Дала аппақ, ақ көрпесін жамылды,
Қырау басты тереземнің әйнегін.
Бір сезім кеп мазалады жанымды,
Елесі кеп көзіме бір бейненің.
Сауалдар
Сезгем...
сүрінсем
сиқым кетерін,
қызмет қылмасын итім де тегін.
Торығып қалдым...
Неге ұмытқанмын
«күлшелі бала – сүйкімді» екенін (?!)...
Назға хат
Пенделерміз... Бұл дүниенің қонағы,
кешір түгел! Қыс, көктем, жаз, күзді өткіз.
Кейін, күнім, бәрі жақсы болады...
Бірақ кейін... Біз – жоқпыз!
Бозторғай
Шырылдайсың шаршамай,
Шырылыңды ұғар кім?
Қарғалардан болшы абай,
Бәсі басым бұлардың.
О, Бозторғай, Бозторғай!
Алдамшылық. Салтанат Құмарханұлы
Айналамды басқандай қараңғылық,
Еш пенде жоқ қарайтын маған күліп.
Жаратқандай көзіме көрінеді,
Тіршіліктің барлығын сараң қылып.
Ғұмыр кейде. Салтанат Құмарханұлы
Шаранамнан шайқап алып арымды,
Бұл жалғанға қоя берді табыстап.
Шақтар кейде сыйласаңда барыңды,
Сорың келіп басып алар жаныштап.
Кімсің?
- Кімсің? - дейсің,
- Ең әуелі адаммын,
Мен де сендей топырақтан жаралдым.
Ақиқаттың ауыр жүгін арқама,
Арта алмасам таға көрме, маған мін.
Түсіме ылғи теңіз кіреді. Әйгерім Тұрлықожа
Түсіме ылғи теңіз кіреді,
Тербелген толқын жағасы.
Аспанмен оның егіз жүрегі,
Аспандай биік бағасы.
Жылдарға күндер ілесті. Әйгерім Тұрлықожа
Жылдарға күндер ілесті,
Көнеде кепкен кенезем.
Жыр есті бөлек сыры ескі,
Сарғайған сары терезем.
Біз бақбақты ұшырдық. Сағыныш Намазшамова
Біз бақбақты ұшырдық, үрледік те,
Біз бақытты ұшырдық.
Білмедік пе?
Мен не жаздым сол күні күнделікке:
"Біз бірге өмір сүрдік пе, сүрмедік пе?"
… дейін. Сағыныш Намазшамова
Нөлден шексіздікке дейін,
Даналықтан ессіздікке дейін,
Сутектен уранға дейін,
Өлгеннен туғанға дейін,