Дала аппақ, ақ көрпесін жамылды,
Қырау басты тереземнің әйнегін.
Бір сезім кеп мазалады жанымды,
Елесі кеп көзіме бір бейненің.
Сипап тұрмын тереземнің әйнегін,
Ұстағандай болам қолын ақырын.
Жақындаймын, келеді оған сөйлегім,
Бірақ-бірақ жетпейді оған батылым.
Қырау тұрып қалған сынды шаштары,
Әлде солай көріндіме көзіме.
Терезеден қырау ери бастады,
Сұрақ қойдым сонда бір сәт өзіме.
Қыраудағы қиалдаған сол елес,
Ғайып болды күн көзімен нұрланып,
Жүрегіммен жүретіндей іргелес,
Сол бір бейне көз алдымда тұрды анық.
Жүрегімді мазалады сан сұрақ,
Сол бір елес енді қайтып келмей ме?
Күн көзімен терезем тұр жарқырап,
Ғайып болды қырауменен сол бейне.
Бағалау үшін жұлдызшаны басыңыз!
0 / 5. Дауыс саны: 0