Мағрипа Сандуғаш

Сезімді қайтем сергелдең күйге түсірген,
Өзіңді қайтем шықпайтын түндер түсімнен,
Кездерді қайтем сырымды жұрттан жасырған,
Өзімді қайтем тынатын дәйім ішімнен.

Ұнап едің,
Бар құпиям болып ең мына менің.
Өзге ешкімге тіс жарып айта алмаймын,
Өлең ғана тәрізді куәгерім.

Көктем болып жылу шашса арай күн,
Салмал желмен бұрымымды тараймын.
Мені біреу күтіп жүрген сияқты,
Мен біреудің жолын күтіп қараймын.

Дала аппақ, ақ көрпесін жамылды,
Қырау басты тереземнің әйнегін.
Бір сезім кеп мазалады жанымды,
Елесі кеп көзіме бір бейненің.