Гүлбақыт Қасен

Оқимын десең:
Жанарым – тұнық аспандай,
Ойыңда не тұр, айта бер бүкпей, жасқанбай.
Қарашығымда өлең бар, сосын тағдыр бар,
Мөлт етер сезім, мөлдірер бір сәт жас тамбай.

Біздің үйдің төрінде,
Бар үкілі домбыра,
Қазағымның болмысы,
Қасиетті ол – мұра.

Күйі бөлек қобыздың,
Табиғатпен үндескен.
Күй атасы кемеңгер
Қорқыт бабам тілдескен.