Алқымынан арманның жұпар аңқып,
Шақыратын алысқа құмар тартып.
Ауыл деген бесігі бал қиялдың,
Күн тоңатын, ай шалқып, бұлттар балқып.
Албырт шақтың бақытын кім түстеген,
Аңсататын адамды бір күш пе ерен?!
Ауыл деген, ардағым, ауыл деген,
Аңқылдаған көңіл ғой кір түспеген.
Мәнері де, мәні де сәтті күнде,
Қалпы қонып, мінезі тартты кімге?
Ауыл деген даладай кең жүректі,
Дархан пейіл, шек жоқ қой мәрттігінде.
Қағажудың көрсе де қаншамасын,
Тарықпаған тәубаға тамсанасың.
Ауыл деген әжемнің әңгімесі,
Қозғайтұғын әріден әпсанасын.
Ақтарылсам қайталап аңыз бәрі,
Ақ жаулыққа түйілген аңыздары.
Ауыл деген айрандай ұйыған жұрт,
Ақылына тоқтатқан абыздары.
Жазылмаған заңы мен ғұрыпы бар,
Қалт кеткенге құпия құлыпы бар.
Ауылда бұл еріксіз өкпе-наз да,
Шәйі орамал кепкенше ұмытылар.
Өтірікке өртең боп өнбегендер,
Көбесіне біз сұқса көнбегендер.
Бәрін тастап кеттікші ауыл жаққа,
Мейірімге бөлекше шөлдегендер.
Қасиеті қорғаған құйыныңнан,
Талай мәрте жол тапқан тұйығыңнан.
Ауыл деген қаймағы қазақтықтың,
Бұзбау бізге аманат бұйырылған.
Ауыл жақта тынши ма арым бір сәт,
Дәтке қуат бере ме сағым-құрсақ.
Кіндігіміз өзіңе байлаулы ғой,
Ауыл, бізді кешірші, сағындырсақ.
Бағалау үшін жұлдызшаны басыңыз!
0 / 5. Дауыс саны: 0